Ik vind het zo raar om te beseffen dat ik weer zwanger ben.
Sommige delen van de dag denk ik er niet eens aan. Oke, met 2 kleine kindjes om me heen en mijn werk heb ik daar ook niet altijd tijd voor. Maar dan ineens denk ik: "goh he! ik ben zwanger van de 3e!!"
Ik heb ook niet het verlangen om het te vertellen. Laat het me eerst zelf (samen met mijn man) maar eens even doordringen. Trouwens 1 vriendin weet het, haar zag ik dinsdagavond en het kan goed zijn dat ik haar over 3-4 maanden pas weer zie. En over de telefoon vind ik het niets, zeker omdat het mijn beste vriendin is.
De vorige 2 keer kon ik niet wachten om het te vertellen en bij de 1e dus ook gelijk dezelfde dag vertelt, bij de 2e "pas" na 1 week vertelt. Ik denk dat ik het nu wel langer voor me kan houden.
Ach misschien ook niet, als straks de misselijkheid begint (ik hoop het niet, maar de cola en de crackers staan alvast klaar...) Dan zal het beseffen ook wel beginnen.
Nu nog lekker even stilletjes genieten en steeds verwondert naar de test blijven gluren. De test is immers mijn enige echte bewijs...
reacties (0)